Hard werken. Een geweldig liefdesleven. Gezond eten. Lekker sporten. En een druk gezinsleven met kinderen op hockey, voetbal, pianoles en judo. Op alle fronten de lat lekker hoog. Het lukt allemaal. Tegelijkertijd. Totdat je merkt dat je jarenlang het onderscheid niet voelt tussen een gezonde ambitie en je eigen grenzen. Dat je denkt veel geld nodig te hebben en je dan gelukkig gaat zijn. Dat je kinderen perfect moeten zijn en hoge cijfers moeten halen om jezelf gelukkig te kunnen voelen. Of dat je de 10 stappen voor een goede nachtrust volgt en overtuigd bent dat je dan pas lekker slaapt. Dat je alleen maar voelt: laat mij maar even… Je wordt overvallen door een burn-out en bent volkomen overprikkeld. Overspannen? Burn-out? Of hoe we dit beestje anno 2017 ook willen noemen.
Burn-out
Het is mij begin 2016 overkomen. Het heeft mijn cognitieve kijk op het fenomeen burn-out blijvend veranderd. Er is een hele dimensie bij gekomen: ik weet nu hoe het voelt, voor mij althans. Toen, tijdens dat leerzame proces, heb ik onderstaande brief geschreven. Een behoorlijk persoonlijke brief maar ik deel hem hier omdat hij erg waardevol bleek voor een cliënt die middenin dat proces zat. Die het ‘laat mij maar even’ herkende bij zichzelf maar het tegelijkertijd ontzettend moeilijk vond om de gedachten en gevoelens op dat moment er gewoon te laten zijn zoals ze waren. Duister, frustrerend snakkend naar betere tijden en verlammend tegelijk. Wat doet het met je als je het er gewoon laat zijn? Het niet probeert mooier te maken? Niets oppoetst en vooral ook niets wegmoffelt? Niet alleen maar alles doet voor je herstel?
Zelfherstellend vermogen
Pas dan, als je hardop kunt zeggen tegen jezelf ‘laat mij maar even’, en alle soorten basale gevoelens van verdriet, angst, boosheid en soms blijdschap de tijd en ruimte kunt geven, dan kom je ineens meer tot rust. Ik had hier zowel een haptotherapeut als een osteopaat voor nodig. Prachtig complementair aan elkaar. Pas toen mijn stressysteem wat tot rust kwam doordat de deksel eraf mocht, kwam er kracht en energie vrij om het eeuwenoude beginsel van ons zelfherstellend vermogen te activeren. Want dat zit in ons. Vanzelfsprekend in ons lichaam maar ook en vooral in onze geest.
Brief uit mei 2016
Ik wil even van me af schrijven. Over wat ik meemaak maar vooral over wat ik voel. Wat er gebeurt in dit persoonlijke proces waar ik middenin blijk te zitten. Waar ik aan mijn haren ingetrokken word, door mijzelf, en niet meer uit kom. Een proces waar ik, ondanks mijn enorme trukendoos, opgebouwd tijdens jaren aan mezelf voorbijgaan, niet zo 1 2 3 uitkom. Schrijven is fijn. In woorden vang ik het en geef ik mijn gevoel ruimte, ik voel bij ieder woord of het past, congruent is aan die stem die diep in mijn lijf fluistert en nog aan het leren is om überhaupt hardop te praten.
Verpieterhoekje
Na wat tranen in de ochtend én een lach, toog ik vandaag naar mijn osteopaat in Leiden. Nog geen 48 uur geleden zat ik er ook maar toen lag mijn supergezonde zoon voor een jaarlijkse APK op de bank. Hij voelt zich altijd heerlijk daarna. Niets aan het handje met hem en in het hoekje van de kamer zat ik daar te verpieteren. Toen ging het over hem, alhoewel mijn osteopaat al voelde dat ik eigenlijk degene was die die bank nodig had. Gek dat ik vandaag naar binnen liep en direct in hetzelfde rode stoeltje wilde gaan zitten. Mijn verpieterhoekje.
Toen we eenmaal zaten, ik in de juiste stoel, en ik hem aankeek, kwamen de tranen al naar boven. Want nee, het gaat helemaal niet goed met me. En terwijl ik praat over hoe klote ik me voel, probeer ik de tranen alweer weg te slikken. Niets kan ik aan, alles is me teveel. En dat past niet in mijn verwachtingspatroon. Die ene, tussen al die andere verwachtingspatronen die me op dit moment lamleggen. Zelfs mijn drie hardlooptrainingen per week, in mijn hoofd essentieel én voorwaardelijk om beter te worden, worden steeds onderbroken door blessures en zijn me eigenlijk teveel.
Hoe tackel je een burn-out?
Het zou toch nu, na zoveel tijd en rust nemend, beter met me moeten gaan? Soms beweeg ik al vertellend van mezelf vandaan maar deze osteopaat zou mijn osteopaat niet zijn, als hij dat niet feilloos en direct door heeft. Ruim 90% van wat we vertellen, doet er niet toe. Hij heeft het vermogen, en inmiddels ook de ervaring met mij, om dat direct te voelen. En ik begrijp alles wat hij over mij vertelt. Hoe meer ik zwijg, hoe meer mijn gevoel het met hem eens is. Het neemt het over van mijn verstand. Een warm gevoel in mijn buik, rust in mijn middenrif en ruimte bij het ademhalen. Eindelijk niet meer vast in mijn hoofd. De enige woorden die bij me opkomen?
‘Laat mij maar even….’
Ieder rotgevoel, ieder probleem, of eenmaal omgedacht naar uitdaging voor mijn part, moet in mijn verwachtingspatroon opgelost worden. Ik ben gedrild en bedreven in het tackelen van problemen. Als ze er maar niet zijn. Mijn burn-out is nog niet opgelost en hoe meer ik het wil, eis, forceer en verwacht, hoe dieper ik zak. En dan lijk ik nog niet eens op de bodem aangekomen.
Ramses Shaffy zei het al
Maar dit warme gevoel in mijn buik, van het thuiskomen bij mezelf, voelt fijn. De rust van de boodschap van mijn osteopaat die zegt:
“Als je maar adem blijft halen, laat je de rest maar even zitten”
En beiden zwijgend, vervolgt hij zijn behandeling. En terwijl ik voel met mijn verstand op nul en mijn gevoel op tien door de behandeling van mijn lijf, voel ik dat het klopt. Laat mij dus maar even een tijdje. Ook al lach ik even minder. Ik ga niet weg maar ’t is gewoon de hoogste tijd om even stil te zijn. Ondertussen in de auto luisterend naar het prachtige refrein van het lied Laat me van Alderliefste, Ramses Shaffy en Liesbeth List.
Ben jij verrast door een burn-out? Of kun je moeilijk je eigen grenzen bewaken en ren je maar door? Trek tijdig aan de bel en zoek hulp. Het mooiste dat een burn-out of overbelasting je brengt, is dat je je grenzen gaat respecteren. Dat je gaat afstemmen op je lichaamstaal. Dat je de belans herstelt tussen denken, voelen en doen. Haptotherapie helpt je hier bij. Heb jij hulp nodig hierbij? Plan een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek om te voelen haptonomie jouw balans kan herstellen.